در سوگ روحانی دلباخته امام حسین(ع)

به گزارش «مبلغ» به نقل از خبرآنلاین، او که یکی از روحانیون تلاشگر در صحنه های اجتماعی، و به ویژه حسینی بشمار می آمد، از خاندان والا تبار و کهن حکیم بود.  مرحوم حجة الاسلام و المسلمین حکیم، والاترین عنوان، یعنی خادمی سرور شهیدان حضرت أباعبد الله الحسین(ع) را بیش از پنج دهه از آن خود نموده بود.

او که یکی از پیش گامان نیم قرن أخیر در بر پا داشتن موکب حسینی بشمار می آمد، در أیام عزاداری امام حسین (ع ) در دهه عاشوراء و به ویژه در ایام اربعین حسینی، با خدمت در موکب خود در میانه راه نجف به کربلا، خدمات بی شائبه و مخلصانه خویش را تقدیم زائران حضرت می نمود.

چهره خندان و متواضعانه او را که سالها در میانه راه، مشغول خدمتگزاری و سخن با زائران از ملیت های گوناگون بود را من و بسیاری دیگر از دوستان و ارادتمندان به او، از یاد نبرده و نخواهیم برد.

وی علاوه بر این توفیق، نزدیک به سه دهه، امامت نماز جماعت مسجد کوفه را به عهده داشت که گاه صفً های نماز جماعت او، بیش از نیمی از فضای مسجد گسترده کوفه را در بر می گرفت.

یکی دیگر از ویژگی های این سید بزرگوار و عالم جلیل القدر، تواضع و خوشرویی و داشتن سفره گسترده برای زائران و دوستداران آل الله بود.

بیاد دارم که هرگاه با این بزرگوار برخورد می نمودم، با اصرار های او برای دعوت به خانه اش روبرو می گردیدم.

التماس های وی را در میانه راه نجف به کربلا در ایام اربعین حسینی، همه بیاد داشته و تواضع و خلوص و مهربانی در او موج می زد.

دیدارهایم با او چه در مسجد کوفه، و چه در جوار ضریح سفیر امام حسین ع، یعنی حضرت مسلم بن عقیل ع و چه در حرم علوی، و چه در میانه راه اربعین، و نیز در حرمین حسینی و عباسی، خاطرات زیبایی از ویژگی های این بزرگ را در ذهنم بیادگار نهاده است که از یاد نخواهم برد.

از او می توان به سمبلی از عشق و ایثار به سرور شهیدان، حضرت أبا عبد الله الحسین ع در دوران حاضر یاد نمود.

دیگر از ویژگی های این بزرگوار، سفره گسترده او در طول سال بود! تعارف و میزبانی او شامل اغلب چهره های سرشناس و اجتماعی و زائران علوی و حسینی ع در خانه ساده و بی آلایش وی گردیده بود.

دیگر از ویژگی های این شخصیت علمی و خدمتگزار و خادم حسینی، حضور بی شائبه و متواضعانه و مخلصانه او در مجالس حسینی در نجف و کربلا بود. وی سعی داشت که در اغلب مواکب حسینی که در خیابان  زین العابدین ع، و دیگر خیابانهای پیرامون شهر قدیم، در حسینیه های محلًه های مشراق، حویش، براق، و عماره و جز اینها از محله ها و شهرک های پیرامون نجف، در موکب نجف أشرف، و جز اینها از مواکب مشهور نجف که گاه بیش از نیم قرن از تاسیس آنها سپری گردیده است، حضور یافته و با عزاداران، به عزاداری می پرداخت.

وی یک روحانی دلباخته امام حسین ع بود و این دلباختگی را در عمل و سخن و برخورد با مردم کوچه و بازار و مسجد و حرم، وشرکت در مراسم بزرگداشت سرور شهیدان  و مواکب حسینی، با سخن و عمل به همه نمایانده بود.

به گفته خود، نزدیک به نیم قرن، زیارت شبهای جمعه کربلا را درک نموده بود.

او در شب های جمعه، نماز جماعت مغرب و عشای خود را در مسجد کوفه بر پاساخته  و شتابان به سوی زیارت بارگاه حسینی و عباسی ع به کربلا حرکت می نمود.

چه بسیار شب های جمعه ای که در عراق مشرف بودم، این عاشق دلباخته حسینی را در حرمین زیارت کرده، و مورد لطف و محبت او قرار می گرفتم. اصرار او بر حضور در کنار سفره همواره گسترده اش، پایانی نداشته و زمان و مکان نمی شناخت.

در ملاقات و دیدار با هرشخص و یا گروه، روایت و یا نصیحت  و یا با آیاتی از قرآن، از جایگاه امام حسین در بارگاه الهی سخن می گفت و گفتار خود را با تعارف به منزل و کاشانه اش به پایان می برد. وی از آن سنخ روحانیونی بود که خود به دنبال مردم می شتافت ! و با گفتار و کردارش، ( زینی) برای مکتب بشمار می آمد.

وی سعی آن داشت که در حرکت خود به سوی محراب، و یا پس از آن، در میانه مسجد کوفه، و یا در کنار ضریح حضرت مسلم، و یا رواق و مرقد هانی بن عروه، در ماشین، و کوچه و بازار، و فشرده سخن از هر موقعیتی، بهره گرفته و به سخن و موعظه، و نکته های تاثیر گذار اشاره نماید.

بیاد دارم شبی پس از اقامه  نماز جماعت در مسجد کوفه، که همواره رو به سوی زیارت بارگاه حضرت مسلم بن عقیل ع و هانی ابن عروه می نهاد، در حرم حضرت مسلم ع با وی روبرو شده و پس از سلام و تعارفات معمول، از من سوال کرد که امشب از تو پرسشی دارم! اگر امشب من آسمانی شوم ! فرشتگان مرا رو به سوی دوزخ می برند ؟ و یا به سوی بهشت؟ وی منتظر پاسخ نمانده و ادامه داد:

پاسخ این پرسش را قرآن داده است: ( قُل لا أسألکم أجراً إلاً المودًة فی القربی)

سپس دقایقی در این راستا سخن گفته و سرانجام سخن را به فرموده رسول خدا ص رسانید که می فرماید: ( حسینٌ منًی و أنا مِنْ حُسین )

و ادامه داد که پایندگی اسلام به زیارت امام حسین ع، و برپایی شعائر حسینی، و مواکب حسینی است.

در زیارت جامعه داریم که معصوم می فرماید:

(مَن أطاعکم فقد أطاع الله، و من عَصاکم فقد عَصی اللًه)

پس ما که محبت امام حسین ع در  قلب و سلولهای پیکرمان نهادینه شده، و از آنان اطاعت می کنیم، و شعائر حسینی و مواکب حسینی و زیارت حسینی را بر پاکرده و بجا می آوریم. به فرموده قرآن، از بهشتیان هستیم انشاء الله.

در یک جمله، در انجمن هایی که مردم با او برخورد می نمودند، بیشترین نام و کلمه ای که در سخنان و گفته ها و جملات از زبان او جاری می گردید، نام حسین ع بود.

وی از معدود افرادی بود که در زندگی خود، به دلباختگی و عشق به امام حسین ع، حسرت او و جایگاهش را می خوردم. تردید ندارم که روح این روحانی عاشق و دلباخته امام حسین (ع)، امشب میهمان ارباب و مقتدایش خواهد بود.

اینجانب فقدان این شخصیت بزرگوار و خادم الحسین ع را به شخصیت های خاندان والامقام حکیم، به ویژه به آیة الله العظمی سید محمد سعید حکیم، و دوستداران و مواکب حسینی نجف أشرف، و مردم کوفه که نزدیک به سه دهه از حضور او در اقامه نماز جماعت در ظهر ها و مغرب ها بهره می بردند، تسلیت عرض می نمایم.

نام او، و یاد او، به ویژه در مجالس و مواکب حسینی که تندیسی از عشق و دلباختگی بود. همواره زنده و جاوید باد.

هادی انصاری: خادم افتخاری اعتاب مقدسه عراق / عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران