احیای اندیشیدن، احیای دین/ سید مجتبی اکرمی

حجت الاسلام دکتر سید مجتبی اکرمی در یادداشتی به مناسبت شهادت امام جعفر صادق(ع) نوشت:

سالهای پایانی قرن اول هجری است. در خانه نوه حسین بن علی علیه السلام فرزندی چشم به جهان می گشاید که قرن دوم هجری و تمام قرن های پس از آن را با اندیشه و بیان و میراث فکری خود تحت تاثیر قرار می دهد. سال های زیادی از وفات رسول خدا نگذشت که از دین اسلام در اثر دور شدن از دو یادگار او (قران و عترت) تصویر متفاوتی ارایه می شد. اختلاف در آراء اصحاب پیامبر و عدم مراجعه به عالمان حقیقی به قران و سنت(امامان معصوم) سبب گردید اصحاب قدرت (بنی امیه و بعدها بنی عباس) با جعل حدیث و تحریف معنوی حقایق قران قدرت سیاسی خود را تثبیت بنمایند.

یکی از این سیاست ها وارد نمودن افکار مخلوط و ملتقط سایر ادیان آسمانی بود و دیگری ترجمه و نشر دیدگاههای متفکران مغرب زمین. در اثر این اتفاقات شهرهای سرزمین پهناور اسلامی محل بحث و تبادل نظرهای علمی و غیرعلمی شده بود تا آنکه…

امام زین العابدین علیه السلام در بیش از سی سال امامت خود با بیان دعا و معارف حقیقی دین در قالب دعا و آموزش های معرفتی زمینه تعلیم معارف عمیق دینی را ایجاد نمود. تعداد معدود شاگردان و اصحاب امام سجاد علیه السلام در زمان فرزند گرامی امام باقر علیه السلام به چند صد نفر رسید.

امام صادق کودکی خود را در زمان جد گرامی و نوجوانی و جوانی را در خدمت پدر بزرگوارش طی نمود و میراث تعلیمی آن دو امام  را به نحوی گسترده نمود که گذر سالیان طولانی نتوانسته است آن را کهنه بنماید یا از نورافشانی بازدارد.

در سال های پایانی حکومت جابران اموی و خلا سیاسی وقتی به ایشان مراجعه کردند برای قیام و تشکیل حکومت می فرمایند نه دوره دوره ماست و نه شما آنهایی هستید که باید

سال های طولانی شیخ الایمه امام صادق علیه السلام به تعلیم و پرورش اندیشه و اندیشیدن گذشت آن هم نه در بستری آماده و مهیا بلکه با مشقتی طاقت فرسا

جایی مفضل بن عمر را می یابد و حدیث توحید را به او می آموزد و جایی مومن طاق را و به او توصیه ها را . هشام بن حکم را تعلیم می دهد و در اقصا نقاط سرزمین های اسلامی در مقابل اندیشه های نادرست قرار می دهد و…

شاگردان بی شمار جعفر بن محمد علیه السلام به یاران و پیروان او در مکتب جعفری خلاصه نمی شود و خوشه چین او فقط فقیه و محدث و مفسر نیستند بلکه بزرگان حدیث و فقه اهل سنت چون ابوحنیفه و مالک بن انس نیز از محضر او بهره مند شده اند و اندیشیدن را آموخته اند. همچنین عالمان علوم تجربی نیز از محضر او بهره ها برده اند و میراثی ارزشمند در شناخت و تسلط بر هستی باقی گذاشته اند.

برخی از چند هزار شاگرد و دست پرورده وی مدتی را از محضر او بهره بردند و برخی چون او را یافتند تا آخر عمر دست از دامان علم و معرفت او نکشیدند. این میراث در زمان او به جایی رسید که در هر مسجدی از مساجد سرزمین های اسلامی قال جعفر بن محمد (ع) شنیده می شد و تا امروز آنچه از حقایق و معارف دین اسلام و قران باقی مانده است نتیجه مجاهدت او و پدران گرامی و فرزندان معصومش می باشد.

امام صادق علیه السلام در حدود۶۵ سال عمر ارزشمند خود اندیشه های ناب اسلام و نحوه اندیشیدن را به شاگردان خود آموخت و هنوز بعد از گذر نزدیک به ۱۳۰۰ سال از شهادت او طالبان علوم دینی را شاگردان مکتب و میراث فکری او می خوانند. او با مجاهدت علمی و فرهنگی خود به همگان آموخت که در برابر هجوم اندیشه های باطل و نادرست راهی جز تلاش برای ترویج اندیشه های درست و اندیشیدن درست وجود ندارد. اگر چه این مسیر طولانی و تاثیرگذاری آن به مرور است اما وقتی به جان تاریخ بنشیند هزاران سال در آن باقی می ماند.