ماه مبارک رمضان، ماه عروج و رسیدن به کمال مطلق

به گزارش «مبلغ» به نقل از ایرنا، اگر ما از این سفره فیض الهی بهره نبریم، زیان های جبران ناپذیری کرده ایم. خود را برای بهره گیری از این ماه پربرکت آماده کنیم و پندهای ذیل را برای دگرگونی دل و رشد معنوی، به کار بندیم:

۱. به جای کمیت، به کیفیت و اخلاص توجه کنیم. اولیاء الهی در پی خالص کردن عمل بودند. زیادی عمل ملاک نیست، عمل پاک را می پذیرند؛

۲. عمل آگاهانه و از روی شناخت و معرفت، پاداشی متفاوت از عمل جاهلانه دارد. باب معرفت را به روی خود باز کنیم و عبادت عالمانه را مد نظر قرار دهیم؛

۳. برترین عبادت، تفکر است. گرسنگی و تشنگی ماه مبارک رمضان، بایستی به دل صفایی بدهد که زمینه تفکر را فراهم سازد. تفکری از نوع تفکر مراجعه به باطن و روح، که حقایق را روشن کند و باب حکمت را بر روی انسان بگشاید؛

۴. انس با خدا، سرآغاز بهره گیری زیبا از این ماه نورانی است. زمانی از روز و شب، با خدای خود خلوت کنیم و به نوع رابطه خدا با خود بیندیشیم و عشق خود به خدای مهربان را ابراز کنیم؛

۵. با نماز انس بگیریم؛ نمازی با حضور قلب و در اول وقت، که باطری حرکت عبادی ما در طول سال بشود و نماز را محبوب دل و جان ما گرداند؛

۶. با قرآن مانوس شویم. در هر فرصتی، با صوت حزین و صدای خوش آن را تلاوت کنیم، و به صورت متناوب در آیات قرآن تدبر نماییم و سعی کنیم تمام دستورات کاربری قرآن را عملیاتی نماییم؛

۷. با ذکر و مناجات و دعاهایی که مضامین آن ها دل را نرم می کند، انس بگیریم. از خواندن دعای افتتاح، دعای سحر، دعای ابوحمزه و دعای ۴۴ صحیفه سجادیه غفلت نکنیم. زبان خود را به مناجات با خدا و ذکر و دعا و تسبیح حضرت زهرا عادت دهیم. توجه امان به خدا و اولیاء الهی باشد. شناخت خدا و معرفت به مقام پیامبر اسلام ( ص ) و ائمه هدی ( ع ) را اصل بدانیم. در روزهای جمعه زیارت عاشورا و جامعه کبیره بخوانیم و در شب های قدر مناجات امیرمومنان آویزه گوشمان باشد؛

۸. به سحرخیزی و شب زنده داری و نماز شب و تهجد و تضرع و اشک و درد دل با خدای حکیم و استفاده از فرصت ها عادت کنیم. از خداوند بزرگ، اشک و گریه‌های عاشقانه و عارفانه درخواست نماییم و بدانیم بدون بهره گیری از سحر و نماز شب، دنیا و آخرت انسان آباد نخواهد شد؛

۹. در این ماه بزرگ و شریف، خود را در ضیافت و مهمانی ویژه خدای عزیز ببینیم و او را حاضر و شاهد واقعه بدانیم و آداب مهمانی را در پیشگاه میزبان حفظ کنیم و با ورود به ضیافت الهی، از آن استفاده کامل نماییم؛

۱۰. از گناه و اخلاقیات فاسده دوری گزینیم و دروغ نگوییم، غیبت نکنیم، تهمت نزنیم، چشم و گوش و زبان و همه اعضاء و جوارح خود را کنترل و مراقبت کنیم، از دنیاگرایی و دنیاخواهی فاصله بگیریم و نفس خود را اصلاح نماییم؛

۱۱. در لحظه لحظه این ماه عظیم و مبارک، توجه امان به امام زنده و غایب؛ حضرت ولی عصر ( عج ) باشد و در هر فرصت، برای ظهور منجی عالم بشریت دعا کنیم و مدام دعای فرج بخوانیم؛

۱۲. گرسنگی و تشنگی ماه مبارک رمضان، ما را به یاد درد ناداری فقرا و مستضعفان و مسکینان بیندازد. ما را دست به جیب کند. به مستمندان و فقیران، خصوصا در امر ازدواج و تهیه جهیزیه کمک کنیم و انفاق را عامل رشد اقتصادی خود و جامعه بدانیم؛

۱۳. هدف گذاری ما در این ماه با شکوه و با عظمت، از اول ماه، لیله القدر باشد. شبی که از هزار ماه برتر و بالاتر است. از این شب بهره ببریم و تلاش کنیم، در لیله القدر به خدای بزرگ نزدیک تر شویم؛

۱۴. زیباترین نقطه وصل و نزدیکی به خدا، در حال سجده و پیشانی ساییدن در آستان ربوبی است. سجده طولانی؛ بارانی از ابر رحمت و برکاتی از عالم ربوبیت بر سر ما می باراند. حداقل در هر روز از این ماه ستودنی، با سجده‌ای طولانی، زمینه نزول رحمت الهی بر قلب و سر خود را فراهم سازیم؛

۱۵. ماه رمضان، ماه بازگشت به سوی خداست. با توبه و انابه و استغفار، از دلمان غبارزدایی کنیم و با خارج شدن از شهوات باطنی، به پروردگار مهربان و عزیز رجوع نماییم و با سیر از دوزخ بددلی و بدگمانی و بداندیشی و بدکرداری، به بهشت نیک اندیشی و نیک کرداری وارد شویم؛

۱۶. این ماه، ماه موعظه کردن و موعظه شنیدن است. هیچکدام از کارهای خوب، فایده وعظ را ندارد و تمام اعمال خیر، نتیجه موعظه است. بابی برای وعظ دیگران باز کنیم و خود نیز در کلاس درس و موعظه، فضائل اخلاقی را فراگیریم و آنان را به کار بندیم و با همسر و فرزندان و خویشاوندان و دوستان و آشنایان با اکسیر حسن خلق و مهربانی رفتار کنیم؛

۱۷. از لحظه لحظه و ساعت‌های ماه مبارک رمضان برای صله ارحام و زیارت اقوام و دوستان و آشنایان و برادران دینی خود استفاده کنیم و تلاش نماییم اگر اختلاف و نزاعی با هم دارند، بین آن ها را اصلاح کنیم؛

۱۸. علاوه بر زیارت زندگان از خویشاوندان و دوستان، خود را به زیارت اهل قبور و از دنیا رفتگان و مردگان، عادت دهیم و به دیدار شهدا و علماء برویم و از آنان برای عاقبت به خیری خود کمک بگیریم؛

۱۹. مطالعه کتاب های دینی، علمی و مذهبی را به یک عادت روزانه تبدیل کنیم. با کتاب های تفسیری و تاریخی انس بگیریم، و از خواندن کتاب های خاطرات جنگ هشت ساله و خاطرات رزمندگان جبهه مقاومت غفلت نکنیم؛

۲۰. به افطاری خالصانه دادن به روزه داران و قبولی افطاری با نیت خالص، توجه خاص داشته باشیم و بدانیم که با قبول افطاری، بهره ای می بریم که با عبادت دراز مدت به آن نمی‌رسیم.