آیا جنین قادر است صدای خارج از رحم را بشنود؟
به گزارش «مبلغ» به نقل از اسلام کوئست، پرسش: اگر از نظر علمی ثابت شود که جنین قادر است صداهای خارج به خصوص صدای مادر را بشنود، با این روایت امام علی(ع) که فرمود «و آن‌گاه که در شکم مادرت حرکت می‌کردی، نه دعوتی را می‌توانستی پاسخ دهی، و نه صدایی را می‌شنیدی»، منافات ندارد؟
پاسخ اجمالی:
همان‌گونه که در پرسش آمده است، امام علی(ع) فرمود: «و آن‌گاه که در شکم مادرت حرکت می‌کردی، نه دعوتی را می‌توانستی پاسخ دهی، و نه صدایی را می‌شنیدی».[۱]
آنچه از این روایت برداشت می‌شود، این است که انسان‌ها در نخستین مرحله‌ی زندگی دنیایی، یعنی در حالت جنینی[۲] به گونه‌ای ضعیف هستند که نمی‌توانند هیچ فعالیت قابل توجهی انجام دهند، حتی قدرت شنوایی هم ندارند. در مراحل بعدی نیز، شنوایی آنها آن قدر ضعیف است که در عمل هیچ واکنش محسوسی از خود نشان نمی‌دهند. بنابراین، اگر از نظر علمی ثابت شود که جنین بعد از مدتی قادر است برخی صداهای خارج به ویژه صدای مادرش را تا حدودی بشنود و اندک واکنش‌هایی نیز داشته باشد، منافاتی با این روایت ندارد.
به عبارت دیگر، مقصود این روایت آن است که انسان در حالت جنینی و در شکم مادر نمی‌تواند رفتارها و واکنش‌هایی را از خود نشان دهد که بعد از تولد، آنها را به سادگی انجام می‌دهد و این واضح است که شنوایی و بینایی جنینی به هیچ وجه قابل مقایسه با بعد از تولد نیست، و حتی ثابت شده است که یک نوزاد در روزهای نخست بعد از تولد هم جز تصاویری مبهم، قابلیت دیدن را ندارد.
پی نوشت:
[۱]. «أَیهَا الْمَخْلُوقُ السَّوِی و… تَمُورُ فِی بَطْنِ أُمِّک جَنِیناً لَا تُحِیرُ دُعَاءً وَ لَا تَسْمَعُ نِدَاء». شریف الرضی، محمد بن حسین، محقق، صبحی صالح، نهج البلاغة، ص ۲۳۳، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.
[۲]. ر. ک: «مدت مراحل جنین از نگاه روایات، فقه و علم پزشکی قدیم و جدید»، ۵۶۵۰۳؛ «ادراک جنین و نوزاد و به خاطر آوردن خاطرات کودکی»، ۳۸۴۴۴.