اعتقاد مسیحیان و یهودیان به موعود چگونه است؟/ وجود صدها مرکز موعودپژوهی در آمریکا

به گزارش «مبلغ» به نقل از ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین مهراب صادق‌نیا، در نشست علمی «منجی موعود در ادیان» با اشاره به باور به موعود در بین یهودیان، گفت: در دوره تلمودی (تلمود به اندازه کتاب مقدس برای یهودیان مقدس است) تعلیم آمدن موعود بسیار فربه شد و عالمان تلمودی به آن پرداختند و ویژگی‌های بیشتری برای ماشیه ذکر کردند همچنین زمان و علائم ظهور موعود را پیش‌بینی کردند.

وی افزود: مثلا یکی از علائم ظهور موعود از منظر آنان این است که ایرانیان، احترام کافی ندارند یا وقتی ظهور می‌کند که ظلم و جور در جهان زیاد و شکل زنان همانند مردها شود و برخی علائمی از این دست را بیان می‌کنند که عمدتا تا قرن ششم میلادی برجسته است. کارهایی را که موعود در وقت ظهور انجام می‌دهد هم مورد توجه قرار می‌دهند از جمله اینکه فاصله بین کاشت و داشت و برداشت آنقدر کم می‌شود که وقتی کشاورزان گندم را زمین بگذارند بلافاصله برداشت می‌شود یا دانه‌ انگور بسیار بزرگ می‌شود و بزغاله سالی سه بار زایمان می‌کند.

استاد دانشگاه ادیان و مذاهب اظهار کرد: گفته می‌شود امنیت آنقدر در آن دوره زیاد می‌شود که تمثیل می‌کنند بزغاله در بغل ببر و گرگ در کنار گوسفند خواهد بود که کنایه از امنیت بسیار زیاد است. برای آمدن موعود هم نظراتی بیان شده است مثلا گفته‌اند تعیین وقت برای آمدن موعود شرعا جایز نیست و حرام است؛ دسته دیگر گفته‌اند تعیین وقت به صورت مبهم ایراد ندارد از این رو گفته شده موعود در هزاره سوم ظهور خواهد کرد.

صادق‌نیا اضافه کرد: یهودیان براساس آفرینش آسمان و زمین، زمان جهان را به دو سه‌هزاره تقسیم کرده‌اند  و دوهزاره سوم را متعلق به ماشیه و زمان ظهور می‌دانند. دسته دیگری از آنها هم وقت دقیق تعیین کرده‌اند مثلا می‌گویند وقتی مسیحا از ۸۵ یوئیل بیاید (یوئیل یک مقطع زمانی است که مثلا در هر هفت سال یکسال زمین را کشت نمی‌کنند و بعد از هفت دوره هفت ساله در سال پنجاهم جشن می‌گیرند) یعنی بعد از ۴۵۰۰ سال موعود خواهد آمد.

جایگاه باور به ظهور در بین یهودیان

این استاد دانشگاه در ادامه گفت: براساس باور یهودیان اگر کسی توحید و نبوت را زیر سؤال ببرد چندان آن را نادرست نمی‌دانند ولی اگر کسی ماشیه را زیر سؤال ببرد کل دیانت او مخدوش خواهد بود. می‌گویند خداوند به حضرت ابراهیم(ع) وعده داده از آنها حمایت کرده، کثیر گرداند و ملکوت الهی را برای آنها محقق کند؛ اینها بین دو چیز مانده‌اند یا باید بگویند آن وعده درست نیست و ما بی‌خود این همه قرن یهودی بوده‌ایم یا باید بگویند آن وعده درست است ولی تحقق آن در آخرالزمان است پس همین دومی را ترجیح می‌دهند.

صادق‌نیا بیان کرد: آنها معتقدند که چهار چیز یعنی خدا، حکمت، تورات و ماشیه قدیم هستند و از زمانی که خدا بوده ماشیه هم بوده است. در سال‌های نزدیک به میلاد حضرت مسیح چون ظلم و ستم از طرف رومی‌ها بسیار زیاد شده بود آنها بیش از هر زمان دیگر منتظر ظهور موعود و تحقق وعده خدا در حق خودشان بود. چندین نفر هم مدعی موعودی کردند ولی یهودیان آنها را قبول نکردند تا اینکه عیسی(ع) آمد و یهودیان وقتی جذبه و کشش او را دیدند معتقد شدند که او همان مسیحا است لذا به آنها یهودیان ناصری گفته‌اند زیرا عیسی‌مسیح اهل ناصره بود و همه پیشگویی‌هایی که درباره ماشیه شده بود را به عیسی(ع) منطبق کردند و دور او جمع شدند و تبلیغ کردند که کار پرهزینه‌ای هم بود چون یهودیان، ناصری‌ها را اذیت می‌کردند.

استاد دانشگاه ادیان و مذاهب اضافه کرد: یهودیان در نهایت نزد پادشاه روم رفتند و شکایت عیسی(ع) را کردند نه به عنوان یهودی از دین خارج شده بلکه او مدعی پادشاهی است لذا امپراتوری روم، عیسی را دستگیر و محاکمه کرد و طبق روایات اناجیل، به صلیب کشیده و دفن شد؛ وقتی عیسی به صلیب رفت یهودیان ناصری، از اینکه چرا به عیسی(ع) لقب مسیحا داده‌اند پشیمان و سرخورده شدند و به ظاهر دیانت مسیحیت از بین رفت. مریم مجدلیه زن بدکاری بود و می‌خواستند او را سنگسار کنند ولی شرط انداختن سنگ این بود افرادی که مرتکب زنا نشده‌اند این کار را بکنند و همه سنگها را انداختند و او نجات یافت و مدعی شد عیسی‌مسیح را کنار قبر خالی دیدم و او گفته من به آسمان عروج کرده‌ام و به زمین بازخواهم گشت؛ مسیحیان ناصری با این مکاشفه جان تازه‌ای گرفتند و گفتند گرچه عیسی کار شاهانه و مسیحایی خود را در این مقطع انجام نداده است ولی باز خواهد گشت و کار خود را تمام می‌کند. بنابراین مسیحا بودن عیسی با قوت بیشتر دنبال شد و غیریهودیان هم معتقد به این مسئله شدند و از این لحظه به بعد مسیحیان منتظر ظهور عیسی(ع) هستند.

استاد حوزه و دانشگاه گفت: این عقیده در بین مسیحیان وجود داشته ولی فراز و فرود هم داشته است؛ در مقطعی که خیلی در معرض ظلم بودند این عقیده پررنگ شد ولی در قرن چهارم که کونستانتین؛ امپراتوری روم، مسیحی شد و قدرت به دست مسیحیان افتاد و حکومت تشکیل دادند عقیده بازگشت عیسی‌مسیح، چندان پررنگ نیست چون انگیزه‌ای برای این موضوع نداشتند. در قرون وسطی هم این عقیده پیدا شد که عیسی‌مسیح کار شاهانه خود را انجام داده است لذا عقیده به آمدن وی درست نیست و دام اسطوره‌شناسانه‌ای است تا مسیحیان ایمان خود را از دست ندهند و همچنان مؤمن باقی بمانند. البته الهی‌دانانی پیدا شدند که در آثار خود بازگشت عیسی‌مسیح را با عنوان الهیات امید به محور عقیده مسیحی برگرداندند و الان همه مسیحیان عقیده به موعودی دارند که بازخواهند گشت.

باور به ظهور در مناسک مسیحی

وی با تشریح دو گروه در بین مسیحیان گفت: یکی گروه هزاره به این معنا که عیسی وقتی ظهور خواهد کرد که هزاره طلایی آغاز و مردم دنیا فوج فوج مسیحی شوند. عقیده به بازگشت در مناسک نمادین آنان هم وجود دارد و آیین شرابخواری که دارند در حقیقت تمثیل از خون عیسی است و معتقدند وقتی این شراب را بخوریم خون عیسی را وارد خون خود کرده و وقتی او برگشت ما هم با او برخواهیم گشت. گروه دیگر هم می‌گویند که وقتی مسیح ظهور خواهد کرد که جهان پر از ظلم و جور باشد همچنین مسیحیان اعتقاد به معاد ندارند بلکه ظهور منجی را اول رستاخیز و شروع معاد می‌دانند و این دو را یکی می‌گیرند.

آثاری علمی درباره مهدویت تولید شود

وی در جمع‌بندی مباحث خود گفت: در دوره توراتی و زمانی که حضرت موسی(ع) خودشان تشریف داشتند و اسفار پنجگانه را با املاء خداوند نوشتند، اثری از آموزه موعود نیست؛ از قرن پنجم میلاد به این طرف این آموزه در بین یهودیان پا گرفت، ابتدا به عنوان آمدن یک دوره طلایی و بعد آمدن شخصی به نام‌های مختلف و سرانجام وارد آموزه‌های تلمودی شد و پر و بال گرفت.

صادق‌نیا بیان کرد: براین اساس آنها موعود را ماشیه می‌دانند که در دوره پیامبران بنی اسرائیل به آن وعده داده شده و البته بعد از ماجرای صلیب معتقد شدند که عیسی‌مسیح کار شاهانه و مسیحایی خود را در پایان جهان انجام خواهد داد. جالب است بدانیم در آمریکا بیش از صد مرکز موعودپژوهی وجود دارد و کار علمی می‌کنند و بنده آرزو دارم که در ایران هم با وجود نشر کتب زیاد درباره مهدویت (که بیشتر جنبه عاطفی و احساسی  دارد) آثار علمی با ادبیات و روش علمی انجام شود.

وی تاکید کرد: موعود به نظر بنده موضوعی است که می‌تواند به خاطر وجوه اشتراک عاملی برای گفت‌وگوهای بین ادیانی و بین مذهبی باشد.