بشنوید | گناه کار با حیا (شرح حدیث) / مرحوم آیت الله حاج شیخ مجتبی تهرانی(ره)

به گزارش «مبلغ» – روایت از امام هشتم صلوات الله علیه، منقول است که حضرت فرمودند: اگر کسی عمل نیک انجام بدهد، که می‌گویم حسنه؛ ولی مقید باشد که آشکار نشود، مخفی بماند این برابری می‌کند با که آشکار انجام بدهد. هفتاد «الْمُسْتَتِرُ بِالْحَسَنَةِ تَعْدِلُ سَبْعِينَ حَسَنَةً» می‌خواهد کسی کار نیک را نفهمد. حالا من نکته ای را می‌خواهم این جا عرض کنم، یک اشاره کنم و رد شوم. این مال آن خلوصی است که انسان، چیه؟ درش دارد، مقید است که کسی نفهمد؛ ولی آن جایی که آشکار انجام می‌دهد در معرض این است که خلوصش چه بشود؟ سابیده بشود. چه برسد به این که خودش، هی مطرح کند، این که دیگر التماس دعا. حالا من نمی‌خواهم بگویم، آن روایت خاص خودش را دارد. یک روایت دارد که آدم کار نیک بکند، آن موقع ریا نکند، بعدش هی شروع کند به گفتن، شد! دفعه اولش که گفت، ما یک روایت داریم. آن پاک می‌شود دفعه دوم و سوم که تکرار بکند مورد لعن خداست. من این‌ها را نمی‌خواهم بگویم؛ رفتم یک جای دیگر، نمی‌خواستم این را بگویم. حالا آن یک روایت دارد برای خودش، نه. «الْمُسْتَتِرُ بِالْحَسَنَةِ تَعْدِلُ سَبْعِينَ حَسَنَةً» یک.
دو:«وَ الْمُذِيعُ بِالسَّيِّئَةِ مَخْذُولٌ» آن کسی که آشکارا گناه می‌کند، مرز الهی را می‌شکند آشکار، خدا او را خوار خواهد کرد. این را بدانید! صحبت کافر نیست ها، این جا صحبت کسانی است که هان؟ حسنه، سیئه مال کی‌هاست؟ مؤمنین است. فهمیدی چه می‌خواهم بگویم؟! آن که می‌گوید خدا را قبول دارم، قیامت را قبول دارم، مال آن‌هاست. «وَ الْمُذِيعُ بِالسَّيِّئَةِ مَخْذُولٌ» خدا خوارش می‌کند. حالا بعد می‌رسم بعد می‌گویم، باز یک اشاره به سرِّ کار می‌کنم.
«وَ الْمُسْتَتِرُ بِالسَّيِّئَةِ مَغْفُورٌ لَه»؛ اما آن کسی که نعوذبالله، خطایی از او سر زد، گناهی کرد مخفیانه؛ شد؟! مقید است که آشکار نشود، کسی نفهمد. رسیدید شما به عرض من؟ این کی‌هایند؟ آن‌هایی هستند من می‌گویم، این‌ها مورد مغفرت خدا قرار می‌گیرند. پس معلوم شد در مقابل آن که آشکار معصیت می‌کند، شد؟! بی باک است و آن که نه، بی باکی ندارد؛ این‌ها با هم فرق می‌کنند. شد؟!
دومی، چیه؟ مورد مغفرت خدا قرار می‌گیرد. سِرّش را می‌گویم. حالا آن جا خلوص گفتم، این جا می‌گویم چیست. پرده‌دری نسبت به حریم الهی است، مسئله این جا. شد؟! خدا از پرده‌داری، خوشش می‌آید و لذا چشم پوششی می‌کند. از پرده‌دری عبد، خدا بدش می‌آید.